Procrastination
اهمال کاری
خیلی از آدم‌ها با پرونده‌های نیمه‌تمام و یا رها شده در زندگیشان دست به گریبان هستند، این موضوع لزوماً به این معنی نیست که نمی‌خواهند کارهایشان را انجام بدهند. مشکل اصلی این است که نمی‌توانند انجام بدهند.
اهمال کاری، خودداری از انجام وظیفه‌ای است که لازم است تا موعد مشخصی انجام شود. می‌توان از آن به عنوان به تأخیر انداختن (از سر عادت یا آگاهانه) شروع یا پایان کاری، با علم به پیامدهای منفی این تأخیر نیز یاد کرد. اهمال‌کاری، تجربه ی انسانی رایجی است که می تواند شامل به تأخیر انداختن امور روزانه یا وظایف مهمی مثل حضور در یک قرار ملاقات، آمادگی برای یک امتحان یا کنکور، ارایه یک گزارش کاری به محل کار، یا انجام یک تکلیف و ارائه دانشگاهی، یا حل و فصل یک مشکل استرس‌زا با شریک زندگی باشد.
مهمترین دلیل اهمال کاری می تواند این باشد که فرد برای مواجه نشدن و دوری از احساسات منفی، وظایف خود را که معمولا کمی اضطراب‌آور هستند به تأخیر می اندازد. هم‌زمان با نزدیک شدن موعد نهایی انجام وظیفه، استرس فرد بیشتر می‌شود و به همین دلیل ممکن است برای دوری از این استرس تصمیم به فکر نکردن به آن موضوع و اهمال‌کاری بیشتر بزند و این به تاخیر انداختن باعث اضطراب بیشتر و اضطراب بیشتر باعث سرزنش بیشتر و سرزنش بیشتر باعث اضطراب بیشتر شود، به حدی که دیگر فرد موضوع را کلا کنار می گذارد و فقط به دنبال این است که اضطرابش را کنترل کند.
دوباره به این سیکل برگردیم؛ پشت گوش انداختن موضوع مهم، نادیده گرفتن، به تاخیر انداختن، تعلل ورزی، سهل انگاری، راههایی برای فرار از اضطراب مواجه شدن است.
معمولا این افراد ظرفیت روانی مواجه شدن با احساسات و عواطفی را که می خواهند تجربه کنند ندارند یا در تجربه ی این احساسات ضعیف عمل می کنند، پس برای رهایی از این تجربه ی دردآور، به دور انداختن و فاصله گرفتن از تجربه دست می زنند تا کمی از شدت مواجه شدن بکاهند اما به صورت ناخودآگاه به سمت اضطراب می غلطند و همان سیکلی که در بالا تشریح شد.
دکتر محمودرضا شرفی/ روان درمانگر
